En zo ineens is het december…

Hoe dubbel voelt het om te vieren, te weten dat we iemand missen…
December maakte me altijd al wel wat melancholisch, ondanks dat ik ontzettend hou van de lichtjes en kaarsjes…
Maar dat gevoel heb ik nu nog een tikkeltje meer dan anders.
Toch is er ergens ook een bepaalde rust, omdat ik haar niet meer zoek maar vind..
In hele kleine dingen, voel ik en zie ik mijn moeder…
Soms is het niet eens tastbaar maar gewoon een gevoel…
Waarna vervolgens iets heel simpels als een nieuwe tafel…ineens een brok in mijn keel veroorzaakt…
Het door gaan… Dingen die je nu niet meer kunt delen…
Dat besef komt soms zo binnen… 
 
En toch kan er ook ineens door een simpel vogeltje buiten, een glimlach in mijn hart verschijnen…
Het is de weegschaal van emoties, die het zo bijzonder ingewikkeld maakt… Ook voor de mensen om je heen.
Het is een heel proces van zoeken en vinden…van weten en beseffen…
Steeds meer…

XxX Brenda
 
~Van mij voor jou~