Toen wij vandaag 20 jaar geleden trouwden stond dit gedicht op onze uitnodiging.
Nu 20 jaar later lees ik er zoveel meer in dan toen…
Ik zie de liefde bij mijn vader als ik hem een knuffel geef..de liefde voor mijn moeder💫 die stormen en drie dochters 😉 doorstaan heeft…
Het gemis…het weten dat zij ergens aan het eind van een regenboog misschien wel naar ons kijkt.
Toen we trouwden regende het de hele dag…nu scheen de zon maar regende mijn hart…
Dit zijn de moeilijke dagen…waarin het missen groter is…
Het gaat best goed verder maar daarnaast ben ik behoorlijk emotioneel incontinent op het moment…
Ik laat het maar komen…
Wat waren we toen jong en wat hebben we al veel stormen doorstaan…
Maar lief 💕 heb ik mijn lief nog steeds… misschien nu nog wel meer dan toen…
XxX Brenda