Rozenblaadjes – Pagina 2

september 20, 2018

Stil…

Al sinds ik vanochtend hoorde over het vreselijke ongeluk in Oss, waarbij een bakfiets met kinderen en begeleiding onder een trein kwam, laat het me niet meer los…
Dat ik niet de enige ben zie ik overal op sociale media…

Hoe moet dat voor de mensen zijn die hun kind(eren) verloren vanmorgen…. Hoe is dat voor de treinmachinist, de omstanders en andere familieleden…
Het raakt niet alleen hun..dit raakt iedere moeder, vader, oma of opa…, collega’s van de treinmachinist, de hulpverleners…dit raakt ieder mens…dit raakt een heel land…

Heb ik wel het recht om over hun emoties te schrijven…

Heb ik wel het recht om over hun emoties te schrijven…zitten ze te wachten op een heel land wat meeleeft…land wat meeleeft…

Want er zijn geen woorden voor dit drama…er is niets wat het ongedaan kan maken… Er is niets maar dan ook niets om de pijn te verzachten.

We kunnen alleen maar aan hen denken, aan hen die hun allerliefste verloren, aan hen die overleefden maar hoe dan….hoe verder…stil ben ik…stil en geraakt…

Misschien voelen ze die virtuele arm om hen heen… misschien…

XxX Brenda

september 17, 2018

Regenboog

Toen wij vandaag 20 jaar geleden trouwden stond dit gedicht op onze uitnodiging.
Nu 20 jaar later lees ik er zoveel meer in dan toen…
Ik zie de liefde bij mijn vader als ik hem een knuffel geef..de liefde voor mijn moeder💫 die stormen en drie dochters 😉 doorstaan heeft…
Het gemis…het weten dat zij ergens aan het eind van een regenboog misschien wel naar ons kijkt.
Toen we trouwden regende het de hele dag…nu scheen de zon maar regende mijn hart…
Dit zijn de moeilijke dagen…waarin het missen groter is…
Het gaat best goed verder maar daarnaast ben ik behoorlijk emotioneel incontinent op het moment…
Ik laat het maar komen…
Wat waren we toen jong en wat hebben we al veel stormen doorstaan…
Maar lief 💕 heb ik mijn lief nog steeds… misschien nu nog wel meer dan toen…

XxX Brenda

september 6, 2018

In mijn dromen ….

Wat is voelen…hoe werkt dat toch…
Soms staat je wereld ineens stil…ineens is het er weer, dat intense verdriet…zo uit het niets

Soms zie je ineens iemand en dan duurt het een paar seconden voor het tot je doordringt dat diegene daar niet kan zijn.
In het Engels noemen ze dat een ‘split second’
eigenlijk past dat beter.

Soms vergeet je haast hoe iemand eruit zien en dat doet pijn…
Maar als je dan droomt en diegene die je mist loopt daar levensecht doorheen…haast tastbaar, dan doet dan minstens zoveel pijn…
Al is het ook fijn…dat zien en soms voelen…
Heb jij dat ook wel eens?
Ik droom soms ook nog over mijn oma…met haar mooie witte krullen…haar zachte wangen en dan ruik ik haast de Nivea ….💕

Het gekke is dat wanneer ik graag wil dromen, het vaak niet lukt…
Het is echt iets wat spontaan gebeurt, soms wel met een aanleiding maar dat bedenk ik me vaak pas achteraf…

Hoe verdrietig ik op het moment soms ook ben…die dromen troosten me…daar kan ik mijn verhaal kwijt en zeggen wat ik nog zeggen wilde…
Wie weet lukt het vanavond en anders morgen … Want ik mis je nu een beetje veel mam

augustus 11, 2018

Oordeel niet…

Ik was, ben en probeer nog steeds heel naïef te zijn. Geloven in het goede van de mens… dat is wat ik graag wil.

Natuurlijk weet ik ook wel dat er mensen op de wereld zijn die kwaad willen en die niet sporen maar ik zoek het meer in de mensen om mij heen…

Ik was als kind al een moraal ridder vast op het irritante af 😉 Ik wilde zo graag iedereen helpen en met iedereen vriendjes zijn, alleen lukte dat niet altijd. Door mijn naiviteit was ik vooral op de lagere school een makkelijk slachtoffer voor pesters.
Uiteindelijk heb ik mijn draai wel gevonden en heb ik ook van die periode dingen geleerd. Oa hoe geweldig het is wanneer een leerkracht wel voor je opkomt en ook door te vragen te stellen aan oud klasgenoten ben ik mezelf beter gaan begrijpen. Soms moet je gewoon onderzoeken waarom iets gaat zoals het gaat en als je iets niet begijpt dan kun je het ook gewoon aan iemand vragen.

Ik ben de afgelopen jaren wel veranderd wat dat betreft, ik laat mijn gevoel meer spreken, zowel in mijn persoonlijke als mijn zakelijke leven. Wat dat betreft past het spreekwoord “wie goed doet, goed ontmoet” echt bij mij. Ik heb een hekel aan oneerlijkheid en moeite met ongeschreven regels omdat die spontaniteit in de weg staan.
Waar ik ook nog steeds heel veel moeite mee heb is dat mensen oordelen zonder alle feiten te kennen, dat men dingen voor waarheid aanneemt omdat ze het hebben horen zeggen.

Dingen invullen voor de ander, aannames doen… Je zult mij er misschien ook wel eens op betrappen maar als ik twijfel zal ik toch vaak de bron raadplegen…

Zo heb ik een lieve vriendin die drie geweldige kinderen heeft, waarvan er één meervoudig gehandicapt is. Op het moment dat ik hoorde dat er mensen oordelen over, bijvoorbeeld het aangepaste huis waarin ze wonen of wanneer zij verteld dat mensen zeggen “tegenwoordig hoeven die kinderen niet meer geboren worden” dan breekt mijn hart in duizend stukjes 💔 en niemand van die mensen die vraagt, hoe vaak ze ’s nachts eruit moeten om te zorgen dat hij blijft ademen of die eens op bezoek gaat om hen te leren kennen. Want dan pas zul je zien hoe veel liefde ze ontvangen door en voor hem. Hoeveel zijn broer en zus ook mantelzorgen en wat voor geweldige mensen ze daardoor geworden zijn, met een geheel eigen kijk op de wereld.

Daarom oordeel niet….maar vraag gewoon aan de ander waarom iets is zoals het is…

XxX Brenda

PS: Mijn vriendschap begon simpelweg met een keertje gaan kijken naar hun activiteiten, gewoon omdat ze dat vroeg op Facebook. Ik heb toen op een afstandje staat kijken…. Dat zij mij gezien hadden en dat nooit vergeten waren… dat vind ik zelfs nu nog bijzonder…

augustus 3, 2018

Zoeken …

Op 19 juli schreef ik ” Zoeken…” met de onderstaande tekst op mijn persoonlijke facebook pagina. Dat was achteraf gezien, het duwtje in de rug wat ik nodig had …Door de vraag te stellen en na alle warme lieve welgemeende antwoorden was ik zover… fijn dat jullie allemaal meelezen

XxX Brenda

_______________________

Aan het nadenken ben ik Facebook…over mijn moeder en waar ze nu is…over gemis en wat me helpt…
Over of ik het durf om een pagina of blog te maken met mijn gedichten… verhalen misschien.
Op die manier kan ik er denk ik ook iets goeds uit halen.
Want ik durfde dat nooit zo goed…en nu wel een beetje…maar ja, hoe noem je dat dan…en wie zit erop te wachten…
Ik ga er gewoon nog een nachtje over slapen…ja dat doe ik..

augustus 3, 2018

Gevoelens…

Even geen winter…

Gevoelens zijn als jaargetijden.
Gaan soms ongemerkt voorbij,
ongemerkt in elkaar over…
Totdat je ineens door het
raam een zonnestraal
ziet schijnen…
Die je aanraakt en verwarmd.
Dan is het ongemerkt lente,
even geen winter meer…

Brenda

Gevoelens…

Schreef ik zo’n 20 jaar geleden, vlak voor of na ons trouwen.
De kinderen weten niet beter dan dat het op onze toilet staat…
Toen ik ze vorige week vertelde over “Rozenblaadjes” en ze de pagina bekeken zeiden ze bijna tegelijk: “Mam, dan moet “Gevoelens” er ook op”.
Grappige is dat de titel eigenlijk niet eens “Gevoelens” is maar “Even geen winter”.
De kinderen noemen het al sinds jaar en dag “Gevoelens” en daar ben ik zo aan gewend geraakt dat ik pas doorhad dat de titel anders was toen ik de tekst hier typte.

Was er een reden waarom ik het schreef… dat weet ik niet meer zo goed…

Maar dat maakt niet uit want in die 20 jaar heeft het overal bij gepast…

Misschien past het nu wel bij jou …

XxX Brenda

augustus 1, 2018

Tranen…

Op sommige dagen kijk je bewust even terug naar vroeger. Zo ook vandaag op de geboortedag van onze dochter.
Wanneer ik dan de video bekijk, zie ik mijn trots, zie ik hoe jong we waren en zie ik ook mijn ouders die zo trots waren. Op zulke momenten zou ik zo graag even terug gaan in de tijd…

Wat vliegt de tijd…. 19 jaar later.
Wat voel ik me een trotse moeder… en wat mis ik vandaag mijn eigen moeder… Gelukkig kunnen we ook samen lachen en is het fijn dat mijn vader er wel bij kan zijn…
Samen herinneringen ophalen… aan ons kleine zelfstandige en parmante dametje die ondertussen een hele lieve mooie jonge vrouw geworden is…

XxX Brenda

juli 31, 2018

Tijd…

juli 29, 2018