Tag: Gedichten

Verjaardag

Steen voor mijn verjaardag

Steen voor mijn verjaardag

Verjaardag

Mijn eerste verjaardag zonder jou…had ik het liefst overgeslagen…
Daarom hou ik het bewust klein vandaag… Er is niets te vieren… Ik mis je nu meer..

Juist de simpele dingen, de verhalen rond om mijn geboorte, die je altijd vertelde…
Dat je alle kastanje bladeren nog op had geveegd met je dikke buik….en dat waren er altijd veel …🍃
Die mis ik…
De kastanje boom is er niet meer…net zoals jij…
Maar de verhalen blijven, die zitten in mijn hart…

Ik had altijd al wel iets met bomen en bladeren… 🍃
Kastanjes rapen voor het hertenkamp…. Emmers vol brachten we met Opa weg.
Voor de lieve hertjes…
Boven in de boom klimmen en daar dan rond kijken, mooie bladeren zoeken… De herfst… Er dwarrelde van alles rond bij ons op de weg…

Afgelopen zaterdag kocht ik een hanger, heel toevallig viel mijn oog erop. 
Een heel mooi groen blad.🍁
Gisteren ben ik gaan zoeken, naar wat voor steen het eigenlijk was….
Het bleek unakiet te zijn….

Dit stond erbij

Symbolen:

De unakiet hoort bij het sterrenbeeld Schorpioen.
De rune (letters uit een oud schrift) die bij de unakiet hoort, is de 
Bjarkan.
De B (bjarkan = berk, moeder, moederliefde, stromen) staat symbool voor vrouwelijke aspecten, onvoorwaardelijke liefde en zorg. De unakiet geeft een serene rust, als een lieve luisterende moeder. De steen geeft de ruimte om oude trauma’s onder ogen te zien en te helen, en geeft inspiratie voor het inslaan van nieuwe wegen.
Bron: www.semoea.nl

Zeg jij het maar…
Ik ben een schorpioen, zelfs mijn naam begint met een B…
Het voelt als meer dan toeval, als een heel bijzondere verjaardagscadeau, wat zo ineens op mijn pad kwam….

Ik ben er blij mee, het maakt voor mij deze dag iets lichter

🍂🍃XxX Brenda🍃🍂

gedicht verjaardag

Spiegel

Rozenblaadjes Spiegelbeeld

Spiegelbeeld

Ik was denk ik als klein meisje niet anders dan jij…
Ik wilde mezelf zijn..al vond ik dat wat mijn moeder deed ook heel interessant…
Mensen zeiden wel eens ‘je lijkt op je moeder’ en dan zei ik vaak: “nee, ik heb de ogen van mijn vader”…

Als puber wil je al helemaal niet op je moeder lijken….
Ik vergeet nooit dat ik vroeg om make-up voor mijn verjaardag…
Ik kreeg het wel…maar het mocht niet té….en al helemaal niet op zondag naar de kerk…
Na wat oefenen en experimenteren en een keer terug naar boven te zijn gestuurd kon het er mee door… voor de zondag ochtend…maar mijn moeder gaf er niets om.

Nu begrijp ik en respecteer ik dat maar als puber snapte ik er niets van. 😶
Toen ik ouder werd en zelf kinderen kreeg schoof het ‘lijken op’ een beetje naar de achtergrond… 
Soms zei iemand dat wel maar dan dacht ik, ik ben niet oud…ik ben niet haar, ik ben gewoon mezelf…

Even terug naar toen ik jonger was…
Onze oma woonde bij ons in en dat was voor ons echt geweldig. 
Ze had prachtige witte krullen en rook altijd heerlijk naar Nivea…
Ze overleed bijna 16 jaar geleden en op een gegeven moment “vergeet” je een klein beetje hoe ze er uit zag. 
Toch zie ik haar soms nog in mijn dromen…
Maar ja, hoe ze er nu uit had gezien…dat weet ik natuurlijk niet….

Na het overlijden van mijn moeder, afgelopen juni kwamen er bij mijn ouderlijk huis allerlei mensen op bezoek. 
Zo ook de ooms en tantes van mijn vader.
Het oudste zusje van mijn oma was er ook bij. 
Tante Mina is inmiddels 93 en mijn oma was anders 95 geweest. 
We zaten buiten, in een grote kring tegenover elkaar en ik zag ineens hoeveel ze op oma leek…haar ogen, haar manier van praten…ik heb haar een hele poos aan zitten staren…
Op een gegeven moment had ik door dat ze hetzelfde bij mij deed….
Net voordat ik iets kon zeggen zei ze: “Je lijkt op je moeder” waarop ik zei: “Jij lijkt op oma” 💕

We hebben daarna nog een poosje zitten praten en toen besefte ik pas hoe fijn het is dat je op iemand lijkt…niet alleen voor jezelf maar ook voor een ander.
Ik wilde wel blijven kijken… Maar ook het ‘je lijkt op je moeder’ gaf me een warm gevoel van binnen…

Toch zag ik het zelf nog steeds niet zo in de spiegel…
Tot ik gisteren een selfie maakte waarbij mijn gezicht weerspiegelde in een ballon…
Bij het bewerken viel het me ineens op…dat was mijn moeder…
Bij het inzoomen zie ik mezelf maar zo van een afstand zie ik mezelf..in haar…
Zomaar een cadeautje…een moment een glimp van haar…geen toeval, geen illusie maar het bewijs voor mij dat het klopt wat ze zei…

XxX Brenda

Gedicht Spiegel

Gevoelens…

Gevoelens...

Even geen winter…

Gevoelens zijn als jaargetijden.
Gaan soms ongemerkt voorbij,
ongemerkt in elkaar over…
Totdat je ineens door het
raam een zonnestraal
ziet schijnen…
Die je aanraakt en verwarmd.
Dan is het ongemerkt lente,
even geen winter meer…

Brenda

Gevoelens…

Schreef ik zo’n 20 jaar geleden, vlak voor of na ons trouwen.
De kinderen weten niet beter dan dat het op onze toilet staat… 
Toen ik ze vorige week vertelde over “Rozenblaadjes” en ze de pagina bekeken zeiden ze bijna tegelijk: “Mam, dan moet “Gevoelens” er ook op”.
Grappige is dat de titel eigenlijk niet eens “Gevoelens” is maar “Even geen winter”.
De kinderen noemen het al sinds jaar en dag “Gevoelens” en daar ben ik zo aan gewend geraakt dat ik pas doorhad dat de titel anders was toen ik de tekst hier typte.

Was er een reden waarom ik het schreef… dat weet ik niet meer zo goed… 

Maar dat maakt niet uit want in die 20 jaar heeft het overal bij gepast…

Misschien past het nu wel bij jou …

XxX Brenda

Tranen…

Op sommige dagen kijk je bewust even terug naar vroeger. Zo ook vandaag op de geboortedag van onze dochter.
Wanneer ik dan de video bekijk, zie ik mijn trots,  zie ik hoe jong we waren en zie ik ook mijn ouders die zo trots waren. Op zulke momenten zou ik zo graag even terug gaan in de tijd…

Wat vliegt de tijd…. 19 jaar later.
Wat voel ik me een trotse moeder… en wat mis ik vandaag mijn eigen moeder… Gelukkig kunnen we ook samen lachen en is het fijn dat mijn vader er wel bij kan zijn…
Samen herinneringen ophalen… aan ons kleine zelfstandige en parmante dametje die ondertussen een hele lieve mooie jonge vrouw geworden is…

XxX Brenda

Tijd…

Gedicht over tijd

6 juli, een maand nadat mijn moeder overleden was, schreef ik dit gedicht.
De tijd ging en gaat zo snel.
Terwijl het gevoel nu we 3 weken verder zijn, nog steeds  onwerkelijk is…💕

Welkom bij Rozenblaadjes

Rozenblaadjes

Zoeken en broeden…
Leren en ontdekken…
Wat durf ik te laten zien aan jou…
Welke blaadjes uit mijn verleden …welke blaadjes uit mijn hoofd…
Ik neem je mee, als jij dat wil…
Voel je welkom…tussen mijn dwarrelende Rozenblaadjes….

XxX Brenda

Rozenblaadjes