Tag: leren

Zeven kusjes…

Isa met Brenda

Isa met Brenda

Vier jaar geleden kroop dit lieve bijzondere meisje in mijn hart…
Haar laatste verjaardag die ze mocht vieren was haar derde…

Vandaag zou ze 7 jaar zijn geworden…
Net als toen ga ik vandaag op reis en daarom schreef ik een gedicht voor haar lieve ouders en zus.
Monique, Edwin en Suus… Omdat ik weet dat niets de pijn kan verzachten maar dat het wel fijn is dat we aan ze denken, vandaag en alle dagen….want missen gaat nooit over

Ballon gevuld met liefde

Lieve Isa ðŸ’«

Ook vandaag ga ik op reis net als toen…maar onderweg zal ik aan je denken…en misschien maak je wel ergens een grapje of kom ik je onverwachts tegen zoals zo vaak de afgelopen jaren…in mijn hoofd, in een idee of iets wat ik gemaakt heb..
Vier een fijn feestje daar waar je bent… Vertel mijn moeder ðŸ’« maar dat we elkaar kenden dat vind ze vast fijn… Ze was niet zo dol op knuffelen als jij was maar tegen jou kan niemand nee zeggen dus geef haar maar een lieve warme knuffel van mij ðŸ˜˜
Monique, Edwin en Suus ze komt vast vandaag wel ergens onverwachts een kusje brengen, jullie boefje kan dat als de beste…
Ze is voor altijd jullie jongste en kleine zusje….

Van mij voor jullie, een niet tastbaar maar wel met liefde gemaakt cadeautje op deze bijzondere zevende geboorte dag van jullie Isa💫

XxX Brenda

zeven kusjes

Facebook

Schrijfcafé

Vanavond was het eerste schrijfcafé in de Bibliotheek Oost-Achterhoek onder leiding van Rabarbara
Ik wist niet precies wat ik kon of mocht verwachten en heb het maar gewoon laten gebeuren.
We waren met een mooie groep van 17 personen, met één gemene deler, onze liefde voor woorden.
Sommigen iets zekerder dan de ander maar allemaal even nieuwsgierig naar elkaar…

Gelukkig waren de groepjes waarmee we onze woorden mochten delen heel klein…
Ondanks het geroezemoes om ons heen werd ik direct gegrepen door de woorden van de eerste deelnemer uit ons groepje…zo raak, zo persoonlijk…en zo echt.
Ik vond ook herkenning in haar onzekerheid over het delen…

Ik kan jullie vertellen dat het voorlezen van je eigen woorden moeilijker is dan het schrijven… tenminste voor mij…
Ik las het stukje over “dromen” voor en hield het daarbij zelf niet droog… wanneer je dan ziet dat het een ander ook raakt dan weet je even niet wat te zeggen…
(Bedankt voor het zakdoekje Ria 💕)

Uiteindelijk hebben we met ons groepje bijna de pauze overgeslagen…diep in gesprek over onze woorden, raakvlakken en nog meer….
Het was voor mij een hele waardevolle avond… die ik voor geen goud had willen missen…

Fijn om te leren, kennen en herkennen…
Fijn om je zekerheden en onzekerheden te kunnen delen…

Dank jullie wel…

XxX Brenda